W dniach 7-8 października 2019r. Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Tucholi obchodziła jubileusz 50-lecia działalności.
Obchody rozpoczęto już w poniedziałek grą dla uczniów klas VI szkół podstawowych w Tucholi. Dzieci rozwiązywały zadania przygotowane specjalnie na tę okazję przez pracowników Poradni. Celem gry było przybliżenie dzieciom działalności Poradni oraz zapoznanie ich z pracą pedagogów oraz psychologów.
Oficjalna uroczystość odbyła się we wtorek w tucholskiej Książnicy. Obchody prowadziła Pani dyrektor Hanna Klinger wraz z panią Martą Zienowską. Zaproszeni goście mieli okazję zapoznać się z historią Poradni przedstawioną przez Panią Alinę Słoniewicz oraz wysłuchać wykładu Pani doktor Adrianny Kłoskowskiej na temat zachowań ryzykownych dzieci i młodzieży. Uroczystość umilał zespół „Młodzi Borowiacy” ze Szkoły Podstawowej nr 3 w Tucholi, który zaprezentował pieśni i tańce regionalne.
Patronat honorowy nad jubileuszem obieli: Ośrodek Rozwoju Edukacji w Warszawie oraz Starosta Tucholski. Patronat medialny: Tygodnik Tucholski.
Zapraszamy do zapoznania się z historią Poradni zapisaną przez Panią Alinę Słoniewicz.
HISTORIA Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w TUCHOLI
Poradnia Wychowawczo – Zawodowa w Tucholi utworzona została na podstawie rozporządzenia MOiSW z 1968 r. dokładnie w rok później, 1 września 1969 r. Statut nakładał na placówkę zadania w zakresie pomocy szkołom i innym placówkom oświatowym oraz rodzicom w rozwiązywaniu problemów wychowawczych związanych z właściwym przygotowaniem młodzieży do życia społecznego i pracy zawodowej.
Organizację poradni powierzono panu Romanowi Głazikowi, który zajął się przygotowaniem bazy lokalowej, wyposażenia, a przede wszystkim poszukiwaniem odpowiedniej kadry. Organem prowadzącym poradnię w tym czasie było Prezydium Powiatowej Rady Narodowej Wydział Oświaty i Kultury w Tucholi, a bezpośrednio Inspektor Szkolny.
Początki funkcjonowania nie były łatwe. Brakowało pomocy, narzędzi diagnostycznych, fachowej literatury, wsparcia metodycznego, a przede wszystkim specjalistycznej kadry. Wszyscy pracownicy, a było ich z dyrektorem pięcioro, pracowali w niepełnym wymiarze etatu. O ile zadania pedagogiczne powierzono doświadczonym nauczycielom praktykom z terenu Tucholi, to trudniej było pozyskać psychologów, gdyż brakowało kadr wykształconych w tym kierunku. Dzięki staraniom dyrektora zadania te wypełniało dwoje psychologów z innych placówek, którzy zgodzili się wesprzeć tucholską poradnię.
Pierwszą siedzibą poradni były pomieszczenia w budynku przy ul. Bojowników PPR 4 [obecnie Dworcowa 4], dzisiejszej siedzibie GZO w Tucholi. Do dyspozycji poradni początkowo była mała liczba sal, w których funkcjonowały ciasne i słabo oświetlone, do tego przechodnie gabinety. Z czasem pozyskiwano dodatkowe pomieszczenia, jednak nadal nie były to warunki sprzyjające rzetelnej pracy diagnostycznej i doradczej, nie stwarzały też możliwości do działalności terapeutycznej i profilaktycznej.
Pracownicy starali się realizować swoje zadania organizując w dużym stopniu pracę w terenie. Wyjeżdżano do szkół i placówek w celu przeprowadzania badań, prowadzenie pogadanek, prelekcji, szkoleniowych rad pedagogicznych. W tym okresie nadzór pedagogiczny nad placówką sprawowała Poradnia W-Z w Toruniu, a funkcje orzecznicze pełnił Ośrodek Selekcji Dzieci Umysłowo Upośledzonych w Chojnicach (wówczas również w województwie bydgoskim).
Od 1 stycznia 1973 r. funkcję dyrektora poradni objął pan Wacław Kozłowski. Osoba znana w środowisku tucholskim nie tylko z racji kierowania poradnią. Był to niestrudzony badacz regionu tucholskiego, historyk, dokumentalista. Zapamiętany przez znających go jako osoba przyjazna, uczciwa i pracowita, wymagające wobec innych ale głownie wobec siebie.
W lipcu tego samego roku weszło w życie nowe zarządzenie w sprawie organizacji i działalności Poradni W-Z, które zawierało nowy statut placówki. Wyraźnie sprecyzował zadania: poradnictwo wychowawcze i zawodowe, podnosił wymogi dotyczące liczby zatrudnionych w poradni pracowników i co najważniejsze nadawał poradni samodzielność w zakresie orzekania.
Sprecyzowanie wymogów formalnych i zadań zrodziło zarazem potrzebę dalszego poszerzania zasobów kadrowych poradni o kolejnych specjalistów, co nadal nie było łatwe. Ówczesny dyrektor podejmował różnorakie starania, aby sprowadzić do Tucholi wykwalifikowanych pracowników.
Rokiem znaczącym w działalności poradni był rok 1975, rok reformy administracyjnej kraju. Poradnia przestała wówczas być placówką powiatową i stała się poradnią rejonową, podległą merytorycznie Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo – Zawodowej w Bydgoszczy, a organizacyjnie Gminnemu Dyrektorowi Szkół w Tucholi. Zwiększył się również rejon działania poradni o gminę Lniano. Zatem wówczas poradnia obejmowała zasięgiem 7 gmin, z 80 placówkami oświatowo – wychowawczymi.
Na dzień 1 września 1976 r. poradnia zatrudniała w pełnym wymiarze: dyrektora, 2 pedagogów oraz 1 psychologa. Ich pracę wspierała też sekretarka, kierowca, sprzątaczka i lekarz psychiatra. Tygodniowy wymiar godzin na bezpośrednią pracę z dzieckiem wynosił wówczas 24 godziny.
W kolejnych latach poradnia nadal rozwijała się i zwiększała swój stan kadrowy. Od sierpnia 1978 r. w poradni zostaje zatrudniony nowy specjalista i tworzy się gabinet logopedyczny, dzięki czemu udaje się poszerzyć zakres działalności o specjalistyczną terapię z dziećmi mającymi wadę wymowy.
W następnych latach udało się pozyskać wykwalifikowanych pracowników na etat pedagoga i psychologa. Stało się tak dzięki ukończeniu studiów przez osoby wywodzące się z Tucholi. I tak w grudniu 1980 r. pedagogiem poradni została kol. Hanna Dąbrowska, a praktyki odbyła studentka IV roku psychologii Uniwersytetu Łódzkiego pani Renata Zysnarska. Zyskała ona duże uznanie w ocenie ówczesnego dyrektora, który bezzwłocznie zwrócił się do KOiW w Bydgoszczy, za pośrednictwem Dyrekcji ZSG w Tucholi, o przydzielenie kolejnego etatu psychologa i rekomendował na to stanowisko „mieszkankę Tucholi, absolwentkę tutejszego L.O. studentkę V roku psychologii UŁ, ob. Renatę Gramowską”, która to podjęła pracę w dniu 1.04. 1981 r. Zatem od 1982 r. poradnia zatrudniała już 3 psychologów, 2 pedagogów i dyrektora.
Jak wcześniej pracownicy poradni nadal często realizowali swoje zadania w terenie. Taką organizację ułatwiało posiadanie własnego środka transportu w postaci, nieco już wysłużonego, tarpana. Niestety przykry wypadek w dniu 24 listopada 1983 r. pozbawiło pracowników poradni samochodu i znacząco utrudniło dalsze prowadzenie pracy w terenie. Na szczęście większość podróżujących osób nie doznała istotnych obrażeń.
Rok 1984 był w poradni rokiem zmian, głównie kadrowych. Funkcję dyrektora, po przejściu na emeryturę pana Wacława Kozłowskiego, objęła pani Jadwiga Jędrys, która pełniła swe zadania przez kolejnych kilka lat, do roku 1992. Dała się poznać jako sprawny organizator i administrator placówki, któremu jednocześnie zależało na zbudowaniu zespołu pracowników. Do tego znakomity fachowiec, świetny pedagog, a przede wszystkim życzliwy człowiek. Dalsze pełnienie obowiązków dyrektora uniemożliwiła jej niespodziewana, długotrwała choroba. W tym okresie czasowo zastępowała ją kol. Hanna Dąbrowska, która wcześniej już pełniła rolę społecznego zastępcy dyrektora. Stan kadrowy był następujący: 5 pracowników pełnozatrudnionych, 4 niepełnozatrudnionych, 1 pracownik administracji i 1 pracownik obsługi w wymiarze ½ etatu.
Po powrocie do pracy Pani dyrektor Jadwiga Jędrys poinformowała, iż ze względów zdrowotnych nie może pełnić dalej funkcji dyrektora. Decyzja ta spowodowała konieczność wyłonienia jej następcy. Po pewnych perturbacjach do konkursu zdecydowała się przystąpić kol. Renata Gramowska, która w wyniku pozytywnego rozstrzygnięcia została powołana na stanowisko dyrektora w dniu 10.02.1992 r.
Początek lat 90 – tych w związku z zachodzącymi przemianami społecznymi, politycznymi i gospodarczymi wyznaczał nową rolę i zadania poradnictwa, nie negując jednocześnie wcześniejszego dorobku. I tak 15.09.1993 r. Poradnia Wychowawczo – Zawodowa została przekształcona w Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną.
Nowy statut określił, iż celem poradni jest wspomaganie rozwoju i efektywności uczenia się dzieci i młodzieży, pomoc uczniom w wyborze zawodu oraz udzielanie dzieciom i młodzieży, ich rodzicom i opiekunom, nauczycielom i wychowawcom pomocy psychologicznej, pedagogicznej i logopedycznej. Cele te realizowane są przez prowadzenie działalności terapeutycznej, doradczej i profilaktycznej.
Z dniem 1.01.1999 r. w wyniku reformy systemu oświaty Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Tucholi stała się jednostką organizacyjną Powiatu Tucholskiego.
Wzrastająca liczba klientów, różnorodność zadań oraz zapotrzebowanie na specjalistyczną pomoc warunkowały konieczność ciągłego doskonalenia zawodowego oraz poszerzania oferty pomocy bezpośredniej.
Wymagała również lepszych warunków lokalowych. Udało się je zapewnić dzięki pozyskaniu nowej siedziby, znajdującej się w samym centrum miasta, przy Placu Wolności 23, gdzie poradnia przeniosła się od 1.03.1999 r.
Placówka miała do dyspozycji 120 m2powierzchni, na której udało się urządzić gabinety w nieprzechodnich pomieszczeniach, gabinet dyrektora, sekretariat i przestronną poczekalnię. W tych trudnych czasach urządzenie siedziby było niezwykle trudne. Jednak dzięki ogromnemu zaangażowaniu pracowników, ich własnej pracy poradnia uzyskała przyjazny, schludny i barwny wystrój. Jedynym mankamentem było usytuowanie poradni na II piętrze budynku, bez windy, co utrudniało dostęp do niej osobom niepełnosprawnym ruchowo.
Polepszenie warunków lokalowych umożliwiło również rozszerzenie oferty poradni o nowe formy pracy, szczególnie w zakresie terapii, rewalidacji i profilaktyki.
W nowej siedzibie poradnia świętowała jubileusz 30-lecia funkcjonowania, w dniu 28.10.1999 r.
W nowych warunkach praca specjalistów mogła być jeszcze bardziej efektywna. Znaczący wpływ na wielkie zaangażowanie zespołu w pracę miała dyrektor Renata Gramowska, która pełniła swoją funkcję nieprzerwanie do roku 2018 i była najdłużej urzędującym dyrektorem poradni (26 lat). Ponad połowa okresu jubileuszowego.
Osoba wyjątkowa, jako dyrektor i diagnosta obdarzona intuicją i mądrością życiową. Znacząco przyczyniła się do rozwoju poradnictwa w Powiecie Tucholskim. Z oddaniem współpracowała ze szkołami w powiecie tucholskim, z poradniami w województwie kujawsko – pomorskim, dzieląc się z nimi swoją wiedzą i doświadczeniem.
Całe życie zawodowe wypełniała jej praca w poradni, choć nie tylko. Poza prowadzeniem poradni pomagała w powstaniu Specjalistycznego Ośrodka Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, powołała do działania świetlicę socjoterapeutyczną dla dzieci specjalnej troski działającą początkowo przy naszej poradni, a obecnie prowadzoną przez Stowarzyszenie Rodziców Dzieci Specjalnej Troski. Również dzięki zaangażowaniu, usilnym staraniom i zdolnościom menadżerskim pani dyrektor Renaty Gramowskiej stało się możliwe dalsze rozwijanie poradni i kolejne polepszenie jej warunków lokalowych. Podjęła ona trud budowy nowej siedziby poradni i tak powstał obecny budynek przy ul. Piastowskiej 30a. Jest to samodzielna siedziba, w budynki dostosowanym do potrzeb osób niepełnosprawnych. Zmieniły się znacząco warunki pracy specjalistów, a dla klientów poradni podniósł się komfort korzystania z usług.
Stała współpraca pani dyrektor ze Starostwem Powiatowym sprzyjała także rozwojowi merytorycznemu poradni i przynosiła wymierne efekty. Dzięki temu w 2009 r. decyzją Kuratora Oświaty w Bydgoszczy, poradnia uzyskała samodzielność w zakresie wydawania orzeczeń o potrzebie kształcenia specjalnego dla uczniów niewidomych i słabo widzących, niesłyszących i słabo słyszących i dla dzieci z autyzmem. Wiązało się to również z koniecznością podejmowania różnorodnych form doskonalenia zawodowego pracowników oraz współpracy z placówkami specjalistycznymi.
Na przestrzeni wielu lat kierowania placówką pani Renata doprowadziła do znaczącego wzrostu liczby specjalistów pracujących w poradni. Kadrę obecnie stanowi 12 pracowników merytorycznych: 6 psychologów, 4 pedagogów, 2 logopedów oraz 1 pracownik administracji, 2 obsługi (po ½ etatu). Poradnią kieruje dyrektor Hanna Klinger.
Poradnia jest placówką chętnie współpracującą z uczelniami wyższymi i aktywnie włączającą się w proces kształcenia kolejnych pokoleń pedagogów, psychologów i logopedów. Pracownicy poradni doskonale rozumieją potrzebę dzielenia się swoją wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami z młodymi adeptami zawodów pedagogicznych, którzy z kolei chętnie wybierają placówkę na miejsce odbycia swych praktyk. Na przestrzeni lat przewinęło się u nas wiele osób, które miały możliwość poznać z bliska warsztat pracy z dziećmi i ich rodzicami.
Na przestrzeni lat funkcjonowania poradni w różnych okresach i w różnym wymiarze godzin w placówce pracowało ok. 15 psychologów, 14 pedagogów, 5 logopedów, 5 lekarzy, 6 sekretarek, 6 pracowników obsługi i 4 kierowców.
Efektywnej pracy i sprawnej działalności poradni sprzyjają dobre warunki lokalowe, wyposażenie w narzędzia diagnostyczne, specjalistyczna literatura, nowoczesne pomoce terapeutyczne. O organizację interesujących szkoleń, atrakcyjnych i przydatnych form doskonalenia dba kol. Lucyna Witkowska, która odpowiedzialna jest za WDN. Przygotowywanie opinii i innych dokumentów znacząco ułatwia wyposażenie poszczególnych stanowisk w komputery oraz funkcjonowanie wewnętrznej sieci i specjalistycznego programu do ewidencji klientów. Dostępności sprzyja nadal prowadzona praca w terenie, wyjazdy do szkół, a także funkcjonująca strona internetowa i facebook.
Dobrą pracę poradni ułatwia bezsprzecznie atmosfera i klimat panujący wśród pracowników. Integrację zespołu zapewniają wspólne spędzanie czasu, uczestniczenie w ważnych, czasem osobistych wydarzeniach, wspieranie w trudnych momentach, dzielenie się radością i udzielanie sobie wsparcia w momentach trudnych.
Tak więc 50 – lecie funkcjonowania Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Tucholi obfituje w rozliczne doniosłe i zwyczajne, codzienne wydarzenia, które pozwalają nam z optymizmem patrzeć w przyszłość.
